سال‌هاست که این الگو در برنامههای تلویزیونی کودک و نوجوان استفاده شده و نمره قبولی هم گرفته است. با گذشت این همه سال هنوز از این الگو در برنامههای تلویزیونی استفاده می‌شود. به مرور زمان مجریان این برنامه‌ها به «عمو» و «خاله» تغییر نام داده‌اند. الگوی خاله و عمو هم برای نخستین‌بار به‌خوبی توانست جای خود را بین بچه‌ها باز کند اما این الگو چنان تکراری شده که دیگر هیچ نام و خاطره‌ای از این خاله‌ها و عموها وجود ندارد.
2 - چند سال پیش وعده داده شد که شبکه‌ای اختصاصی برای کودکان و نوجوانان راه‌اندازی می‌شود. در همان زمان مسئولان در پاسخ به این سؤال که آیا امکانات و نیروی کافی برای راه‌اندازی شبکه اختصاصی کودک وجود دارد؟ پاسخ مثبت دادند. برنامه کودک و نوجوان شبکه یک سیما به شبکه دو منتقل شد و شبکه دو به «شبکه کودک» تغییر نام داد. چند سالی از این وعده گذشت اما شبکه دو یا همان شبکه کودک هرگز نتوانست به شبکه اختصاصی کودک و نوجوان تبدیل شود و پس از گذشت مدتی این شبکه بی‌سروصدا به «شبکه زندگی» تغییر نام داد.
3 - به‌تازگی خبر رسیده است که معاونت سیما تصمیم دارد تا پایان سال۹۱ سه‌شبکه تلویزیونی جدید راه‌اندازی کند که یکی از این شبکه‌ها، قرار است برای کودک و نوجوان راه‌اندازی شود تا در کنار شبکه پویا برای کودکان و نوجوانان برنامه‌سازی کند. شبکه پویا تنها به پخش انیمیشن می‌پردازد اما قرار است شبکه جدید کودک و نوجوان برنامههای متناسب با نیاز و روحیه نونهالان را بسازد.
4 - این روزها خبرهایی حاکی از کمبود بودجه در تلویزیون به گوش می‌رسد و نیمه‌تمام‌ماندن برخی سریال‌های در حال ساخت گواه این ادعاست. شکی نیست که راه‌اندازی شبکه‌های مختلف نیاز به بودجه و نیاز به نیروهای متخصص دارد که بتوانند برنامه‌سازی و تولید برنامه کنند و این نیروهای متخصص نیاز به دستمزد دارند تا بتوانند فارغ‌البال به برنامه‌سازی بپردازند.
5 - راه‌اندازی شبکه‌های مختلف تلویزیونی اقدام پسندیده‌ای است اما این شبکه‌ها به‌دلیل کمبود منابع مالی به پخش برنامههای قدیمی روی آورده‌اند و طبیعی است که این نگرانی وجود داشته باشد که شبکه کودک و نوجوان هم به پخش کارهای تکراری روی بیاورد.
6 - تکرار برنامههای کودک و نوجوان به‌دلیل اینکه مخاطبانش دوره‌ای هستند، در تمام دنیا مرسوم است. گفته می‌شود که کارتون «پروفسور بالتازار» در کشورهای اروپایی هر هفت سال یک‌بار تکرار می‌شود. قطعا برنامه‌هایی از این دست در شبکه کودک و نوجوان جای خاص خودش را دارد اما ساخت برنامه‌هایی متناسب با روحیه، شرایط و نیاز کودک و نوجوان هم نکته مهمی است که این روزها حتی در برنامههای روتین کودک و نوجوان دیده نمی‌شود. اگر روزی روزگاری حضور مجری با عروسک امتحان خود را پس داده است و اگر روزی عموها و خاله‌ها توانسته‌اند نیاز کودک را برطرف کنند، دلیل نمی‌شود که این فرمول در این دوره و شرایط اجتماعی هم جواب بدهد. حتی اگر جواب هم بدهد، سؤال این است که چرا خلاقیتی بین برنامه‌سازان کودک و نوجوان وجود ندارد که از این الگو به بهترین شکل ممکن استفاده کنند و به‌عبارت دیگر این الگو را به‌روز کنند؟
7 - بد نیست که یک‌بار هم قسمت‌های پر لیوان را ببینیم. بیایید این‌بار به این فکر کنیم که راه‌اندازی شبکه کودک و نوجوان یعنی نیاز به کارشناس، برنامه‌ساز، نویسنده و کارگردان. چقدر خوب است که این دعوت شامل حال برنامه‌سازان قدیمی و حرفه‌ای کودک و نوجوان بشود؛ کسانی که در گذشته برنامه‌هایی را برای کودکان و نوجوانان ساخته‌اند که بعد از گذشت این همه مدت هنوز این برنامه‌ها دیدنی و خاطره‌انگیزند. شاید این اتفاق بیفتد.
